zaterdag 19 november 2011
woensdag 16 november 2011
Herst al weer bijna afgelopen
Ondanks de rust op de blog, uiteraard wel enkele malen op pad geweest. De meeste tochten fotoloos... Tijdens een mooie wandeltocht door een redelijk onbekend gebied leek het soms een fotopuzzel.. Waar staat het hert? Zeker in deze periode, de tijd dat de herten zich toch wat meer terugtrekken, is het zaak ogen en ogen goed open te houden!
De herfst van 2011 is wel erg mooi.. Heerlijk droog weer, veel zon, volle maan en nevels.. Droog blad in het bos is heerlijk om doorheen te wandelen en zorgt ook voor mooiere fotografeer omstandigheden. Vanmiddag een klein rondje gewandeld. Uiteraard wat paddestoelen gezien. Hieronder wat sfeerplaatjes. Dit soort fotografie vraagt toch weer wat andere technieken en mogelijk ook een andere lens..... :-(
zaterdag 22 oktober 2011
Afsluiting bronst 2011
Uiteraard in de afgelopen herfstvakantie nog het bos in geweest. Dachten we eerst dat de bronst wel over was, hier en daar kregen we toch wat berichten dat er nog wat bronstactiviteiten waren.
Ook hoorden we van een beheerder dat er 2 herten met de geweien vast in het prikkeldraad zaten, waarvan een hert al dood was (een zesjarig hert) en het andere hert gedood moest worden (een elfjarig hert). Waarschijnlijk zijn ze in de strijd ongemerkt in het hekwerk verstrikt geraakt.
Afgelopen donderdagmorgen een mooie wandeltocht gemaakt met 2 andere liefhebbers. De tocht van maandag was leuk, maar 'leverde niet zoveel op', deze tocht was vol actie!
Het was nog erg donker toen we op pad gingen. Alhoewel, met een heldere lucht, een 'kwart' maan en veel sterren is er nog best veel te zien met een gewone verrekijker. Loop je echter onder de bomen, dan is het heel donker!
Al vrij snel hoorden we geweigekletter. Altijd een indrukwekkend geluid, maar zeker als het koud en donker is met een heldere maan en twinkelende sterren. Kippenvel. Verder niets te horen, geen geburl, alleen maar gekletter.
Helaas konden we de herten zelf niet zien, ze hadden ons waarschijnlijk opgemerkt en verdwenen. Iets verder op onze tocht weer wat bijzonders; een vallende ster. Nog nooit gezien en zeker bij zo'n heldere lucht was het prachtig te zien!
Zachtjes doorgelopen en steeds goed kijken door onze kijkers of we wat zagen.. Ja hoor, daar stondt midden op het land een geweidrager. Mogelijk 1 van de 2 die net daarvoor gevochten hadden. Onhoorbaar verdween ook deze weer.
Al lopend naar een ander gebied gegaan, er waren daar de laatste dagen veel geweidragers gesignaleerd. Al snel zagen we een aantal hinden lopen, waarvan er 1 telkens waarschuwend 'blafte'. Één van ons kan dit geluid goed nadoen, dus dat ging heen en weer. Nadat we deze hinden een poos hadden geobserveerd konden we wat dichterbij komen en een lekker plekje zoeken in de houtwal. Want voor ons speelde zich een prachtig bronsttafereel af.....
Aan het einde van de wei liepen 3 bronstroedels vlak bij elkaar met daaromheen nog een loslopend ouder hert en 2 spitsers. Wat prachtig! 2 van de 3 plaatsherten vlogen elkaar in de haren! Weer het kletterende geluid, maar met dit verschil; we konden het zien! Één van de twee was duidelijk de sterkste, nadat ze een poosje op de zelfde plaats de geweien dicht boven de grond tegen elkaar lieten kletteren, duwde de linkse de ander met een aardige snelheid achteruit. Die ging er dan ook snel een eindje vandoor. Verder niets geen geluiden, geen geburl, o.i.d. En wij maar klappertanden en 'vingers blazend' zitten genieten. Wat was het koud!
Ook de 2 spitsers werden later toen het wat lichter werd weggejaagd, het loslopende hert moest zich ook uit de voeten maken. De hinden werden vaak voortgedreven door de herten. Vanuit de bosrand klonk nog wat geburl.
Heel bijzonder vond ik dit schouwspel, want er liepen toch ongeveer 50 herten in 3 roedels op een relatief klein weiland bij elkaar! Toen het echt al goed licht was trokken alle herten over dezelfde wissel de dekking in en konden wij de dekking uit.. weer verder lopen.
Onze belevenissen waren nog niet afgelopen. We wisten ongeveer waar de herten heen zouden trekken dus liepen via bospaden dat gebied verder in. We liepen op een pad wat goed aan beide zijden begroeid was. Plotseling stak er heel rustig, ongeveer 40 meter voor ons, een prachtige geweidrager over. Alsof er niets aan de hand was. Wij doken gelijk op de grond en ik probeerde m'n camera goed in te stellen. Zulke kansen krijg je namelijk niet vaak. Toen het hert het pad over was, de greppel door, bleef het rustig staan, helaas net niet goed genoeg voor mijn foto, maar wel is het grote gewei goed te zien: (lijkt een 14 of 16-ender te zijn)
Voor hem uit liepen een aantal hinden. We lagen nog te 'bibberen' van de adrenalinestoot toen we rechts van ons weer geritsel hoorden, uiteraard bleven we plat liggen. Daar kwam nummer 2 het pad op..... Gauw foto's maken, zonder het dier te verstoren... Dat valt dus niet mee... Zo dichtbij, zo'n mooie kans, maar helaas de foto's zijn niet scherp, al geven ze wel weer hoe dichtbij de herten waren, ik had nl. m'n compactcamera bij me, waar ik achteraf spijt van had..:
Ook dit was een imposante geweidrager (ws. 12-ender) met een opvallende vlek op z'n achterpartij. Hij had ons waarschijnlijk wel een beetje in de gaten en ging op een sukkeldrafje voor ons uit het pad af.... Wat was dat mooi! Zo dichtbij heb ik ze nog niet meegemaakt!
Aan het einde van onze wandeling liep er nog een reebokje en reegeit in een weiland, in de volle zon, te genieten van wat mals gras.
Een prachtige afsluiting van een bronstperiode! De komende weken even wat minder vaak naar het bos.... Eerst weer wat klussen thuis.... ;-)
Ook hoorden we van een beheerder dat er 2 herten met de geweien vast in het prikkeldraad zaten, waarvan een hert al dood was (een zesjarig hert) en het andere hert gedood moest worden (een elfjarig hert). Waarschijnlijk zijn ze in de strijd ongemerkt in het hekwerk verstrikt geraakt.
 |
| In het donker op weg naar het bos |
Het was nog erg donker toen we op pad gingen. Alhoewel, met een heldere lucht, een 'kwart' maan en veel sterren is er nog best veel te zien met een gewone verrekijker. Loop je echter onder de bomen, dan is het heel donker!
Al vrij snel hoorden we geweigekletter. Altijd een indrukwekkend geluid, maar zeker als het koud en donker is met een heldere maan en twinkelende sterren. Kippenvel. Verder niets te horen, geen geburl, alleen maar gekletter.
Helaas konden we de herten zelf niet zien, ze hadden ons waarschijnlijk opgemerkt en verdwenen. Iets verder op onze tocht weer wat bijzonders; een vallende ster. Nog nooit gezien en zeker bij zo'n heldere lucht was het prachtig te zien!
Zachtjes doorgelopen en steeds goed kijken door onze kijkers of we wat zagen.. Ja hoor, daar stondt midden op het land een geweidrager. Mogelijk 1 van de 2 die net daarvoor gevochten hadden. Onhoorbaar verdween ook deze weer.
 |
| zonsopkomst |
Al lopend naar een ander gebied gegaan, er waren daar de laatste dagen veel geweidragers gesignaleerd. Al snel zagen we een aantal hinden lopen, waarvan er 1 telkens waarschuwend 'blafte'. Één van ons kan dit geluid goed nadoen, dus dat ging heen en weer. Nadat we deze hinden een poos hadden geobserveerd konden we wat dichterbij komen en een lekker plekje zoeken in de houtwal. Want voor ons speelde zich een prachtig bronsttafereel af.....
 |
| In de verte een plaatshert in de schemering |
Aan het einde van de wei liepen 3 bronstroedels vlak bij elkaar met daaromheen nog een loslopend ouder hert en 2 spitsers. Wat prachtig! 2 van de 3 plaatsherten vlogen elkaar in de haren! Weer het kletterende geluid, maar met dit verschil; we konden het zien! Één van de twee was duidelijk de sterkste, nadat ze een poosje op de zelfde plaats de geweien dicht boven de grond tegen elkaar lieten kletteren, duwde de linkse de ander met een aardige snelheid achteruit. Die ging er dan ook snel een eindje vandoor. Verder niets geen geluiden, geen geburl, o.i.d. En wij maar klappertanden en 'vingers blazend' zitten genieten. Wat was het koud!
Ook de 2 spitsers werden later toen het wat lichter werd weggejaagd, het loslopende hert moest zich ook uit de voeten maken. De hinden werden vaak voortgedreven door de herten. Vanuit de bosrand klonk nog wat geburl.
Heel bijzonder vond ik dit schouwspel, want er liepen toch ongeveer 50 herten in 3 roedels op een relatief klein weiland bij elkaar! Toen het echt al goed licht was trokken alle herten over dezelfde wissel de dekking in en konden wij de dekking uit.. weer verder lopen.
Onze belevenissen waren nog niet afgelopen. We wisten ongeveer waar de herten heen zouden trekken dus liepen via bospaden dat gebied verder in. We liepen op een pad wat goed aan beide zijden begroeid was. Plotseling stak er heel rustig, ongeveer 40 meter voor ons, een prachtige geweidrager over. Alsof er niets aan de hand was. Wij doken gelijk op de grond en ik probeerde m'n camera goed in te stellen. Zulke kansen krijg je namelijk niet vaak. Toen het hert het pad over was, de greppel door, bleef het rustig staan, helaas net niet goed genoeg voor mijn foto, maar wel is het grote gewei goed te zien: (lijkt een 14 of 16-ender te zijn)
 |
| Imposante geweidrager verstopt zich |
 |
| Overstekend wild |
Aan het einde van onze wandeling liep er nog een reebokje en reegeit in een weiland, in de volle zon, te genieten van wat mals gras.
Een prachtige afsluiting van een bronstperiode! De komende weken even wat minder vaak naar het bos.... Eerst weer wat klussen thuis.... ;-)
maandag 10 oktober 2011
Damhertenbronst Amsterdamse Waterleidingduinen 10 oktober 2011
Sommige volgers vinden het jammer dat het verhaal van de excusie niet gelijk geplaatst werd... Helaas tijdgebrek!
Maandagmiddag /avond 10 oktober samen met Henk afgereisd naar de Amsterdamse Waterleidingduinen, afgekort AWD. We zouden meegaan met een excursie de de vereniging het Edelhert had georganiseerd. Voor mij de tweede keer dat ik in dit gebied kom, in 2010 ook een keer hier geweest. Maar nu voor het eerst tijdens de damherten bronst.
Dat was zeker geslaagd en de reis van ruim 1,5 uur wel waard! Onder leiding van Jan Paulides en een boswachter van Waterned, de beheerder van het AWD hebben we een deeltje van dit gebied doorkruist.
Al vrij nadat we het terrein in gingen liepen de eerste damhinden voor ons op de weg. Wat dan als eerste opvalt; wat zijn ze toch 'mak'. Ongeveer 40 meter van ons vandaan liepen een paar hinden over de weg. Pas toen we dichterbij kwamen gingen ze er vandoor.
We kwamen met name voor de bronst. Die gaat er nogal anders aan toe in vergelijking met de edelherten die we hier meestal volgen. Een damhert maakt een mooie bronstkuil en gaat daar in liggen. Door het knörren (bij edelherten burlen) probeert hij vrouwtjes te lokken. Zodoende kwamen we heel wat (lege) bronstkuilen tegen, soms vlak langs de (afgesloten) klinkerweg. Bovenstaand spitsertje doet nog niet echt mee, maar lag wel in een bronstkuil. Helaas maakte hij geen geluid, maar bleef wel rustig liggen zodat we een foto konden maken.
Nog steeds geen geluiden gehoord. Ik was toch wel erg benieuwd. De mannetjes waren er wel, dat blijkt ui deze foto's. Prachtig wat heeft deze een dikke nek! Als we wilden konden we hem tot wel 7 meter benaderen, maar op aanraden van de boswachter niet gedaan. Maar goed, 20 meter is ook niet gek! Rustig statief neerzetten, op de zelfontspanner en maken die foto! Dit exemplaar doet zeker nog mee!
Tussendoor vertelde de boswachter het e.e.a. over het terrein. Het is ongeveer 10 bij 5 kilometer. Een gebied met best wat afwisseling; duinen, bosachtige delen, maar ook vlakten. Het damwild heeft hier vrij spel, er wordt niets afgeschoten binnen dit gebied. Dat betekent dat de populatie blijft toenemen. Ieder jaar komt er ongeveer 30% bij. Het exacte aantal damherten op dit moment weet men niet, schattingen lopen uiteen van 1500 tot 2500. De kans dat je dus wat tegenkomt is groot.
We zagen af en toe ook wel wat hinden, maar die waren toch wat 'schuwer' dan de damherten.
Dit damhert was al wat ouder, zijn gewei begint terug te zetten. De boswachter dacht niet dat hij nog actief mee kon doen met de bronst. Tot nu toe nog steeds niets gehoord. Het begon langzaamaan al wat minder licht te worden.
Totdat... Jawel, het geluid van knörrende damherten! Bijzonder geluid. Het lijkt op afstand een wild zwijn, maar. Het zijn kortere stoten, niet te vergelijken met het burlen van een edelhert. Al is dit geluid ook nog wel redelijk na te bootsen...
We kwamen in een deel waar veel herten hun bronstkuil maken. Hier waren 2 wat jongere damherten elkaar aan het bestrijden. Veel actie want de geweien kletterden tegen elkaar:
Op onderstaande foto mooi te zien hoe de heren elkaar proberen te imponeren. Naast elkaar lopend (zelfde als edelherten doen) gaan ze na welke van de 2 de sterkste is. Dat was snel over toen een ouder / sterker exemplaar ten tonele kwam. Deze beide jongere heren waren zo weg!
Het bijzondere aan de AWD is o.a. dat je gewoon van de paden af mag, dwars door de bosjes heen, naar de herten toe. Dat heeft uiteraard ook z'n nadelen. De herten worden veel verstoord door mensen die wel heel erg dichtbij komen.
Ook wij zijn de bosjes ingegaan om wat dichter bij de bronstkuilen te komen. Al hielden we een nette afstand tot de herten.
Een wat donkerder exemplaar zoals je ze op de Veluwe ook aan kan treffen. Bij ons vind je niet zoveel gespikkelde (bambie) exemplaren.
Ik wilde ook nog heel graag een hinde op de foto. Nou... een kalfje is ook wel leuk!
Maandagmiddag /avond 10 oktober samen met Henk afgereisd naar de Amsterdamse Waterleidingduinen, afgekort AWD. We zouden meegaan met een excursie de de vereniging het Edelhert had georganiseerd. Voor mij de tweede keer dat ik in dit gebied kom, in 2010 ook een keer hier geweest. Maar nu voor het eerst tijdens de damherten bronst.
Dat was zeker geslaagd en de reis van ruim 1,5 uur wel waard! Onder leiding van Jan Paulides en een boswachter van Waterned, de beheerder van het AWD hebben we een deeltje van dit gebied doorkruist.
Al vrij nadat we het terrein in gingen liepen de eerste damhinden voor ons op de weg. Wat dan als eerste opvalt; wat zijn ze toch 'mak'. Ongeveer 40 meter van ons vandaan liepen een paar hinden over de weg. Pas toen we dichterbij kwamen gingen ze er vandoor.
We zagen af en toe ook wel wat hinden, maar die waren toch wat 'schuwer' dan de damherten.
We kwamen in een deel waar veel herten hun bronstkuil maken. Hier waren 2 wat jongere damherten elkaar aan het bestrijden. Veel actie want de geweien kletterden tegen elkaar:
Ook wij zijn de bosjes ingegaan om wat dichter bij de bronstkuilen te komen. Al hielden we een nette afstand tot de herten.
Al met al een mooie belevenis. Zo'n tocht van 3 uur is eigenlijk nog tekort, maar we moesten er helaas weer uit omdat de zon officieel al onder was gegaan. Ik ga graag nog een keer een hele dag struinen door dit gebied, lijkt me heerlijk. In ieder geval een aanrader voor mensen die eens wat anders willen dan een Veluws bos, lekker willen struinen, damherten willen zien die goed benaderbaar zijn en uiteraard ook de andere flora en fauna willen bekijken. Wij kwamen helaas geen vossen of vogels meer tegen...
donderdag 6 oktober 2011
Bronst vervolg II
Uiteraard zijn we regelmatig te vinden rond de bronstplaatsen op de Veluwe. Tussen het vorige bericht en nu zijn we regelmatig te vinden geweest rond de gebieden waar de bronst op de Noord Veluwe te beluisteren / bezien is.
Af en toe schrijf ik me dan in voor een excursie onder leiding van een boswachter. Met name om een bepaald gebied te leren kennen en om te weten waar de bronstplaatsen zijn. Dit keer, 27 september, voerde de weg naar Heerde waar we (Henk en nog 2 jongens uit Ridderkerk) met Gelders Landschap mee zouden gaan. Grote groep, grotendeels met mensen die het nog nooit hadden meegemaakt. Sta je daar met z'n vieren in groen / bruine kleding en ervaring..... De groep werd in tweeën gesplitst. Een deel zou naar een observatiehut gaan, de andere groep (met stoeltjes) zou naar de rand van het ASK gaan. Het ASK is een schietterein van defensie. Onder leiding van een boswachter mochten we blijkbaar het hek overgaan en aan de rand van het ASK zitten. Het wachten begon... Na een aardige tijd was er in de verte wat geburl te horen, stoeltjes werden van de schrik omvergeworpen, de mensen werden wat zenuwachtig. SPANNEND! Ach... Maar goed, op ongeveer 800 meter voor ons, trok langzaam een eenzame geweidrager langs. Met moeite kon ik onderstaande foto's uit m'n toestel persen. Het geeft wel een aardig beeld van het ASK, je ziet wat kapotgeschoten 'rommel' liggen en het hert z'n kop opheffen om te burlen.
Wil je dit beter in beeld krijgen op deze afstand dan moet er wel een hele grote lens voorgeschroefd worden.. Wat later kwamen er nog wat burl geluiden bij, ongeveer 3 herten die het tegen elkaar opnamen. Allemaal erg ver weg en niet te vergelijken met Elspeet. Maar de sfeer was goed en ik was hier nog nooit geweest. De andere groep had niets gehoord, niets gezien.... Arme Henk.... Toch nog wat.. Een bosuil. Ook mooi om te horen in het donker!
Uiteraard vaak de bossen rond Elspeet in geweest. Jammer dat er steeds zoveel mensen staan te kijken, het lijkt ieder jaar toe te nemen... Ik geef ze geen ongelijk, maar er blijven weinig rustige plekjes over.
Vrijdagmorgen 7 oktober vroeg op pad gegaan. Ondanks de regen toch maar een rondje met de auto gemaakt. Dat was niet helemaal voor niets. Al hebben we maar 2 x een burl gehoord, we zagen wel enkele kleine bronstroedels. Gezien het feit dat er zo weinig te horen was, lijkt het erop dat de bronst toch duidelijk aan het afnemen is. De regen speelt mogelijk ook een rol? Als het erg donker is valt het niet mee om wild te zien. Maar als ze dan vlak bij de weg staan en je draait je auto om te keren, kan het zijn dat er wat ogen oplichten. Dan krijg je dit:
maandag 26 september 2011
Bronst 2011 vervolg
De laatste dagen zoveel als mogelijk genoten van de bronst. Helaas kon ik vrijdagavond niet mee met de bronsttocht van @grofwild; http://www.grofwild.blogspot.com/, had die avond/nacht een nachtje vissen met m'n zwagers op de randmeren. Was ook erg gezellig.
De bronst is in volle gang. Of het nu de zogenaamde 10 dagen van de hoogbronst is kan ik niet zo goed beoordelen. Als ik de geluiden hoor, zou ik het gaan denken, maar zie ik de bronstroedels van dit moment, dan twijfel ik. Vele roedels zijn / waren nog rond de 20 stuks. Vandaag zag ik pas voor het eerst wat kleinere roedels van rond de 10, vaker te zien als de bronst verder is. Andere herten 'snoepen' wat hindes van de grotere roedels af.
Omdat ik vrijdagavond niet meekon en ik toch wel weer een echte bronstnacht wilde maken, vanmorgen om 03.00 uur vertrokken. Kon vandaag omdat ik vrij had.
Op de Aardhuisweg eerst maar eens genoten van de galmende bronstroep van diverse herten. Van heel diep en zwaar tot wat lichtere geluiden. In je eentje is toch wat minder gezellig en ook wat spannender. Ik schrok wat van gekraak en geritsel voor me, in de berm van de weg, er liep een hert langs. Verderop hoorde ik een hert met z'n gewei door de hei / takken slaan.
Daarna weer wat plekken in Elspeet af gegaan. Op de bekende plaatsen veel gehoord. Een tijdlang naast een maisveld gezeten waar, te horen aan het geluid, zo'n 6 a 7 herten actief waren met daaromheen in het gebied nog veel meer herten. Ik zag niets, maar kon alles goed horen. Gedraaf door het mais, gesnuif, geburl, geweien die door het mais heen slaan, enz. Rond 05.00 uur kreeg ik gezelschap van wat meer mensen. Maar omdat ik zo goed verborgen zat, stonden ze op 5 meter naast me, maar hadden niets door.
Op een andere plaats, randje Staverden stond ik tussen 2 weilanden in waar aan beide zijden herten liepen. Links een plaatshert met roedel wat ik door de mistnevels kon zien, rechts wat jongere geweidragers. Terwijl ik stond te luisteren /kijken schrok ik nog enorm omdat een van de jongere herten in volle vaart naar de rand van het weiland kwam rennen waar ik stond. Met wat trillende benen een paar stappen acheruit naar m'n auto gezet. Je weet maar nooit....! Je hoort soms verhalen!
Gelukkig liep het goed af en maakten de jonge heren zich weer uit de voeten. Helaas geen gevecht met het oudere hert.
Rond 06.30 uur ben ik samen met 2 andere wildliefhebbers per fiets op pad gegaan. We trokken een gebied in waar we niet zo vaak komen. Juist door dat gebied trekt een deel van de hertenpopulatie van de bronstgebieden naar de daginstanden. De roedels trekken dan van bosvak naar bosvak wat liefhebbers de gelegenheid geeft om ze te kunnen zien. Dat lukte ons ook, zo rond 9 uur, het was nog wat nevelig, maar de zon liet zich ook goed zien, zagen we dit:
Dit roedeltje liep al in de rand van het bosvak en kwam in de benen toen wij naderden. Dan is de kans dat ze overgaan. En ja hoor.. Mooi om te zien hoe de geweidrager zijn roedel voor zich uitdrijft....
Prachtig zo'n krachtig beest. In topconditie door de voorbereidende tijd die ze nemen voor de bronst. Ze moeten dan reserves opbouwen die ze in de bronstperiode compleet opmaken in de strijd om de vrouwen en het bij elkaar houden van hun roedel. Vandaar dat de roedels dan vaak wat kleiner worden omdat ze niet alle hinden in hun 'harem' kunnen houden.
In het bos zagen we weer wat hinden. Waar hindes zijn, zijn ook geweidragers in deze tijd. Helaas voor ons toch niet.. Al was dit ook wel een mooi gezicht. Rustig stapt deze hinde het pad over en verdwijnt in het bosvak. Ze ziet verderop 3 liggende groen/bruine figuren met fototoestellen, maar trekt er zich niet zoveel van aan....
Niet superscherp, maar wel een mooi plaatje. Het waren 2 loslopende hinden, waarschijnlijk moeder met een kalf, maar wel vreemd, er volgde verder geen roedel.
Het is heel druk in de bossen rond Elspeet in deze tijd, jammer, ik heb het idee dat daarom het wild ook eerder de dekking intrekt. Vorig jaar kon ik rond 08.00 uur nog prima foto's maken van roedels in de landbouw enclave van Elspeet. Als nu het tijdstip van de officiele zonsopkomst aanbreekt, trekken 'tientallen' mensen het gebied in, net de koopgoot!
Mogelijk dat er ook wat mensen zijn geweest die zich vergisten in de hoogte van de toegangspoort naar de parkeerplaats van Staverden. Hopelijk is het geen vandalisme:
De bronst is in volle gang. Of het nu de zogenaamde 10 dagen van de hoogbronst is kan ik niet zo goed beoordelen. Als ik de geluiden hoor, zou ik het gaan denken, maar zie ik de bronstroedels van dit moment, dan twijfel ik. Vele roedels zijn / waren nog rond de 20 stuks. Vandaag zag ik pas voor het eerst wat kleinere roedels van rond de 10, vaker te zien als de bronst verder is. Andere herten 'snoepen' wat hindes van de grotere roedels af.
Omdat ik vrijdagavond niet meekon en ik toch wel weer een echte bronstnacht wilde maken, vanmorgen om 03.00 uur vertrokken. Kon vandaag omdat ik vrij had.
Op de Aardhuisweg eerst maar eens genoten van de galmende bronstroep van diverse herten. Van heel diep en zwaar tot wat lichtere geluiden. In je eentje is toch wat minder gezellig en ook wat spannender. Ik schrok wat van gekraak en geritsel voor me, in de berm van de weg, er liep een hert langs. Verderop hoorde ik een hert met z'n gewei door de hei / takken slaan.
Daarna weer wat plekken in Elspeet af gegaan. Op de bekende plaatsen veel gehoord. Een tijdlang naast een maisveld gezeten waar, te horen aan het geluid, zo'n 6 a 7 herten actief waren met daaromheen in het gebied nog veel meer herten. Ik zag niets, maar kon alles goed horen. Gedraaf door het mais, gesnuif, geburl, geweien die door het mais heen slaan, enz. Rond 05.00 uur kreeg ik gezelschap van wat meer mensen. Maar omdat ik zo goed verborgen zat, stonden ze op 5 meter naast me, maar hadden niets door.
Op een andere plaats, randje Staverden stond ik tussen 2 weilanden in waar aan beide zijden herten liepen. Links een plaatshert met roedel wat ik door de mistnevels kon zien, rechts wat jongere geweidragers. Terwijl ik stond te luisteren /kijken schrok ik nog enorm omdat een van de jongere herten in volle vaart naar de rand van het weiland kwam rennen waar ik stond. Met wat trillende benen een paar stappen acheruit naar m'n auto gezet. Je weet maar nooit....! Je hoort soms verhalen!
Gelukkig liep het goed af en maakten de jonge heren zich weer uit de voeten. Helaas geen gevecht met het oudere hert.
Rond 06.30 uur ben ik samen met 2 andere wildliefhebbers per fiets op pad gegaan. We trokken een gebied in waar we niet zo vaak komen. Juist door dat gebied trekt een deel van de hertenpopulatie van de bronstgebieden naar de daginstanden. De roedels trekken dan van bosvak naar bosvak wat liefhebbers de gelegenheid geeft om ze te kunnen zien. Dat lukte ons ook, zo rond 9 uur, het was nog wat nevelig, maar de zon liet zich ook goed zien, zagen we dit:
 |
| Zo zie je niets... alleen een andere wildliefhebber |
 |
| En zo drijft een geweidrager zijn roedel de brandgang over... |
 |
| Aan twee kanten mensen, maar toch verder gaan.. |
 |
| Een uitsnede. Toch een kapitaal hert, lijkt een 14-ender. |
In het bos zagen we weer wat hinden. Waar hindes zijn, zijn ook geweidragers in deze tijd. Helaas voor ons toch niet.. Al was dit ook wel een mooi gezicht. Rustig stapt deze hinde het pad over en verdwijnt in het bosvak. Ze ziet verderop 3 liggende groen/bruine figuren met fototoestellen, maar trekt er zich niet zoveel van aan....
Het is heel druk in de bossen rond Elspeet in deze tijd, jammer, ik heb het idee dat daarom het wild ook eerder de dekking intrekt. Vorig jaar kon ik rond 08.00 uur nog prima foto's maken van roedels in de landbouw enclave van Elspeet. Als nu het tijdstip van de officiele zonsopkomst aanbreekt, trekken 'tientallen' mensen het gebied in, net de koopgoot!
Mogelijk dat er ook wat mensen zijn geweest die zich vergisten in de hoogte van de toegangspoort naar de parkeerplaats van Staverden. Hopelijk is het geen vandalisme:
Morgenavond met gids naar de brons op 'de Dellen' bij Epe. Nog nooit geweest, dus ben benieuwd wat er loopt. Rond Elspeet lopen rond de 400 herten, 200 teveel, het schijnt dat er in dat gebied nog meer lopen. Dat beloofd wat!
Abonneren op:
Posts (Atom)