Rond half zes het bos ingegaan. Vol verwachting n.a.v. verhalen van anderen zijn we nu eens niet op de Veluwe het bos ingegaan, maar op een, voor onbekenden, niet zo voor de hand liggend bos bij Almere.
'Gewapend met verrekijker, fototoestel, videocamera, camouflagenet en de nodige lagen kleding tegen wind en regen, de tocht begonnen. Gelijk viel al op dat bijna alle bomen beschadigd zijn door het schuren van de herten. 
Altijd even spannend als je een onbekend bos in gaat. Het was vrij licht omdat er naast het bos een aantal kassen staan die veel licht uitstralen, je kon de kaart erbij lezen!Al vrij snel kwamen we de eerste hinde tegen op het pad. Ondanks het feit dat het nog best donker is rond zes uur was alles goed te zien met de verrekijkert.
Een poosje de hinde bespioneert totdat ze ons in de gaten kreeg en er vandoor ging. Tocht vervolgd en op een open plaats stonden 2 hindes en 3 mannetjes te wachten. Nieuwsgierig keken ze ons aan, en wij hen met de verrekijker. Ook deze verdwenen op een gegeven moment het bos in met luid gekraak. Daar nog een poos op de grond gelegen, maar te weinig geduld... en niets gezien, maar wel ws. een hert wat met z'n gewei door de dode takken stond te 'zwaaien', gehoord. Dat geluid bleef een vrij lange tijd hoorbaar!
Dat is gelijk het handige van dit bos; er ligt zoveel dood hout dat herten daardoor af en toe te horen zijn terwijl ze zich voortbewegen.Daarna naar het eerste uitkijkpunt gegaan, waarvandaan je richting de Oostvaarders plassen kijkt. Net toen we daar aankwamen; een luid geplons, gekraak en geritsel op de kant.... daar verdween een geweidrager die net de oversteek wilde maken of had gemaakt.. jammer!!
Een poos gewacht, maar niets meer gehoord. De verrekijker er weer bij en de overkant (Oostvaardersplassen) bekeken. Daar stonden enkele geweidragers en hinden te grazen. Helaas hadden we de wind van ons af en waren ze weer vrij snel verdwenen.Weer het bos in gedoken en onze tocht vervolgd. Een tijdje in observatiestand gezeten achter ons camouflagenet. Toen niets gezien. Tocht verder vervolgd, goed oren en ogen open en weer enkele geweidragers in het bos. Één exemplaar was heel fors en groot. Helaas konden we de enden niet tellen en was het nog steeds te donker om te fotograveren.
Aan het eind van het bos kwamen we uit op een betonpad wat loopt over de 'dijk' en het bos omsluit. Hier zijn zeer veel sporen / wissels te zien waarover de herten vanuit de Oostvaardenrsplassen overzwemmen en dit bos in trekken.
Bij elkaar rond de 15 oversteekplaatsen gezien, waarvan sommigen dwars door de struiken. Zeer veel verse sporen. Al lopend over dat betonpad, voor de tweede keer een grote plons, watergeluid en, helaas zeer slecht te zien, een hert wat het water uitkomt aan de overkant. Daarnaast tot tweemaal toe wegspringende herten gehoord die vlak bij ons wegsprongen. Daar ook genoeg plaatsen waar je 'in dekking; kunt.
Om het verhaal af te ronden; op ons laatste rondje door het bos 3 geweidragers goed gezien, het was toen na achten. Daar hebben we een stukje van kunnen filmen en een foto van gemaakt.
Kortom; heel veel gehoord, gezien. Genoeg sporen die signalen geven dat er veel herten in het bos zijn. Nu we weten waar de juiste plekjes zijn, hopen we de volgende keer nog meer te zien en kunnen vastleggen op een foto. En dan ook een zwemmend hert!! Vandaag totaal gezien; tussen de 20 en 30 herten. (enkele foto's volgen nog)
Zwijnentanden, met de korte kromme tand slijpt een zwijn zijn 'wapen' zodat hij vlijmscherpe tanden heeft. Elke cm weggesleten tand (wapen) geeft aan dat het zwijn ... jaar is.
Hieronder een foto van een zgn. 'zoel' waar zwijnen heerlijk in kunnen baden. Aan de bomen eromheen is te zien dat de zwijnen zich na hun bad aan de bomen hebben geprobeerd 'schoon' te wrijven. 