Geweidragers... ze hebben hun gewei nog...!!? Afgelopen zaterdag in ieder geval nog wel. Tijdens een mooie wandeling door de wouden van de Veluwe een prachtige ontmoeting met een roedel geweidragers..
Het weer zag er niet direct aanlokkelijk uit; regen, natte sneeuw en een wat sombere start van de dag. Toch weerhield ons dat niet om met z'n tweën een stevige wandeling te gaan maken. Wit van de sneeuw stapten we de bospaden over, onze oren gespitst en ogen gericht op bewegingen.... Na zoveel wildloze weken, wat betreft wildontmoetingen, hoopte ik weer wat mooie foto's te kunnen maken.
Vrij donker om goede foto's te kunnen maken, maar daar stond wat.... Jaja, GEWEIDRAGERS! Niet één, twee of drie, maar deze ochtend telden we een roedel (in twee delen) van ongeveer 20 geweidragers. Dat was voor mij uniek. Zoveel geweidragers in de vrije wildbaan had ik nog nooit gezien. Acht bij elkaar vond ik al heel wat...
Deze heren bekeken ons eens rustig vanuit hun veilige bosvak. Zolang je op de paden blijft, geen gekke bewegingen maakt en rustig doorloopt blijven de herten ook rustig. Uiteraard waren we benieuwd welke route deze heren zouden nemen. Kennis van trekroutes het gebruik van wissels en terreinkennis is essentieel om het gedrag en de leefwijze van het edelhert te gaan begrijpen.
Dat betekende dus, op de hurken in het natte gras afwachten wat ze gaan doen... Helaas voor ons trok dit deel van het roedel verder het voor ons verboden bos in...
Niet getreurd, is er geen wild te zien, dan wel sporen van wild...:
Een bot van... een hert? Mogelijk een restje wat door een aaseter verplaatst is. Maar ook het boonsel van een zwijn (zie onder) verraad zijn aanwezigheid in dit gebied. Al geldt hier een zogenaamde nulstand, omdat er steeds meer rasters verdwijnen trekt het zwijn zich niets aan van een nulstand... Hij laat duidelijk zijn sporen na...
Ook het edelhert kan er wat van.... Dit boonsel is een stuk kleiner dan het boonsel van een wild zwijn. Naast prenten / sporen, wissels, veegplekken op bomen, de vraatlijn bij loofbomen is dit ook een spoor waardoor je weet wat er leeft 'in het veld'.
Maar... het bleef niet bij deze ene mooie ontmoeting. Gekraak in een wat dichter bosvak met dennen verraadde de aanwezigheid van..... Deze geweidragers. Deel twee van het roedel. Gelukkig hadden we de tijd om snel door onze kniën te zakken, tussen het struweel te kruipen en met bevende, koude, handen het fototoestel in te stellen. Te snel...:
De rust hervonden, wat steun gevonden, en wachten wat er komt. Één, twee, drie, moeilijk te tellen door een lens, maar wat we regelmatig meemaken met kaalwild gebeurde nu met geweidragers: ongeveer 10 geweidragers staken het pad over op weg naar hun daginstand.
Een uniek moment om dit vast te leggen. Al zijn het geen haarscherpe foto's, ze geven heel mooi de sfeer van de omgeving én de geweidragers weer.
Het hield maar niet op.... In een mooi rustig tempo bleven ze komen... Allemaal het gewei nog op hun kop? Bij onderstaand hert (3de van links) lijkt de rechterstang te missen... Helemaal goed zien kan ik het niet, ook niet na vergroting.... Het zou overigens goed kunnen, de eerste geweien blijken al afgevallen te zijn. Het geweiloze tijdperk van de geweidragers zit er weer aan te komen.
kop. Heel vervelend voor 'm maar wel mooi voor de foto...
Overigens hoop ik zaterdag voor het eerst mee te gaan op jacht...! We 'gaan op de vos'. Ben heel benieuwd!
https://twitter.com/VHE_nieuws
Geen opmerkingen:
Een reactie posten