Wintertochten 2011/2012

Na een enerverende bronstperiode is het altijd even afkicken tijdens de winterperiode. Alhoewel.. vorig jaar was het in de winter erg mooi in een wit bos!

Voor m.n. de edelherten is de herst een hele intensieve periode. Goed zichtbaar voor ons, wildliefhebbers, trekken grote roedels herten door het gebied heen. 's morgens vroeg en in de avondschermemering is de kans heel groot om deze prachtige dieren te fotograferen.
In de koude wintermaanden is dat heel anders. De edelherten trekken zich terug in daginstanden en laten zich niet zo goed zien. Voor hen heel belangrijk dat ze in deze periode ongestoord tot rust kunnen komen. Zo komen ze weer op krachten. In deze tijd, wat later in de winter, worden er soms roedels van 100 herten gezien!

Daarnaast hebben we te maken met korte dagen omdat de officiële zonsondergang vroeg, en de zonsopgang laat is. De tijd om dan met licht het bos in te gaan is beperkt.

Ondanks dat allemaal betekent het niet dat ik de hele winter thuis blijf. Het blijft toch een uitdaging om ook in deze periode het wild te lokaliseren. Dat betekent wel dat we nu wat dieper het bos ingaan. Samen  met Henk of met @grofwild (www.grofwild.blogspot.com) hebben we een paar tochtjes gemaakt.
Naast enkele 'particuliere' landgoederen zijn we ook wat dieper de Leuvenemse bossen ingetrokken. Helaas voor ons, maar goed voor het wild, zijn er delen rustgebied, waar we dus niet verder kunnen.

Na ruim 2 jaar door deze bossen getrokken te hebben ga ik wel steeds meer inzien waar de dieren zich ophouden, waar hun daginstanden zijn en waar ze op lavei (eten halen) gaan. De winterperiode is een mooie periode om rustig onbekendere bospercelen te verkennen.

Heel af en toe kwam ik wat wild tegen; een roedel wat (toch nog) zich aan het verplaatsen was, een enkel hert of hinde wat ons pad kruiste en vorige week nog 4 mooie, wat oudere geweidragers in een weide....

Er was geen sneeuw, maar van mooie wolkpartijen kun je ook genieten! Bovenstaande plaatje is ergens op de zandverstuiving richting Hulshorst. Apart dat je daar op de noordelijke hellingen van de duinen heel erg 'vette' natte mossen kunt vinden. Glibberig!

Tijdens ons bezoek aan de Betuwe ook weer even de eendenkooi bij Waardenburg bezocht. Zie ook de blog over de reeënbronst. Dit keer zag het gebied er wat anders uit: wilgen geknot, riet gesneden, dus een stuk kaler. Hier liet het wild zich iets beter zien, 8 reeën gespot. Sporen staan er genoeg! Ik Hoopte nog een reebok geweitje te vinden, maar die zijn zo klein.... Gelukkig komt de tijd van het afwerpen van edelherten er ook weer aan...

Daar een heel ander beeld, qua landschap. Tijdens mijn wandeling gingen er honderden ganzen op de wieken. Bijzonder om mee te maken. Ik voelde me net een vos die de ganzen opjaagt!

Misschien in de volgende blog wel sneeuw? Ik hoop ondertussen nog wat gebieden verder 'uit te pluizen' en enkele, bij mezelf openstaande vragen, beantwoord te hebben.