Damhertenbronst Amsterdamse Waterleidingduinen 10 oktober 2011

Sommige volgers vinden het jammer dat het verhaal van de excusie niet gelijk geplaatst werd... Helaas tijdgebrek!
Maandagmiddag /avond 10 oktober samen met Henk afgereisd naar de Amsterdamse Waterleidingduinen, afgekort AWD. We zouden meegaan met een excursie de de vereniging het Edelhert had georganiseerd. Voor mij de tweede keer dat ik in dit gebied kom, in 2010 ook een keer hier geweest. Maar nu voor het eerst tijdens de damherten bronst.
Dat was zeker geslaagd en de reis van ruim 1,5 uur wel waard! Onder leiding van Jan Paulides en een boswachter van Waterned, de beheerder van het AWD hebben we een deeltje van dit gebied doorkruist.

Al vrij nadat we het terrein in gingen liepen de eerste damhinden voor ons op de weg. Wat dan als eerste opvalt; wat zijn ze toch 'mak'. Ongeveer 40 meter van ons vandaan liepen een paar hinden over de weg. Pas toen we dichterbij kwamen gingen ze er vandoor.

We kwamen met name voor de bronst. Die gaat er nogal anders aan toe in vergelijking met de edelherten die we hier meestal volgen. Een damhert maakt een mooie bronstkuil en gaat daar in liggen. Door het knörren (bij edelherten burlen) probeert hij vrouwtjes te lokken. Zodoende kwamen we heel wat (lege) bronstkuilen tegen, soms vlak langs de (afgesloten) klinkerweg. Bovenstaand spitsertje doet nog niet echt mee, maar lag wel in een bronstkuil. Helaas maakte hij geen geluid, maar bleef wel rustig liggen zodat we een foto konden maken.

Nog steeds geen geluiden gehoord. Ik was toch wel erg benieuwd. De mannetjes waren er wel, dat blijkt ui deze foto's. Prachtig wat heeft deze een dikke nek! Als we wilden konden we hem tot wel 7 meter benaderen, maar op aanraden van de boswachter niet gedaan. Maar goed, 20 meter is ook niet gek! Rustig statief neerzetten, op de zelfontspanner en maken die foto! Dit exemplaar doet zeker nog mee!

Tussendoor vertelde de boswachter het e.e.a. over het terrein. Het is ongeveer 10 bij 5 kilometer. Een gebied met best wat afwisseling; duinen, bosachtige delen, maar ook vlakten. Het damwild heeft hier vrij spel, er wordt niets afgeschoten binnen dit gebied. Dat betekent dat de populatie blijft toenemen. Ieder jaar komt er ongeveer 30% bij. Het exacte aantal damherten op dit moment weet men niet, schattingen lopen uiteen van 1500 tot 2500. De kans dat je dus wat tegenkomt is groot.
We zagen af en toe ook wel wat hinden, maar die waren toch wat 'schuwer' dan de damherten.

Dit damhert was al wat ouder, zijn gewei begint terug te zetten. De boswachter dacht niet dat hij nog actief mee kon doen met de bronst. Tot nu toe nog steeds niets gehoord. Het begon langzaamaan al wat minder licht te worden.

Totdat... Jawel, het geluid van knörrende damherten! Bijzonder geluid. Het lijkt op afstand een wild zwijn, maar. Het zijn kortere stoten, niet te vergelijken met het burlen van een edelhert. Al is dit geluid ook nog wel redelijk na te bootsen...
We kwamen in een deel waar veel herten hun bronstkuil maken. Hier waren 2 wat jongere damherten elkaar aan het bestrijden. Veel actie want de geweien kletterden tegen elkaar:

Op onderstaande foto mooi te zien hoe de heren elkaar proberen te imponeren. Naast elkaar lopend (zelfde als edelherten doen) gaan ze na welke van de 2 de sterkste is. Dat was snel over toen een ouder / sterker exemplaar ten tonele kwam. Deze beide jongere heren waren zo weg!

Het bijzondere aan de AWD is o.a. dat je gewoon van de paden af mag, dwars door de bosjes heen, naar de herten toe. Dat heeft uiteraard ook z'n nadelen. De herten worden veel verstoord door mensen die wel heel erg dichtbij komen.
Ook wij zijn de bosjes ingegaan om wat dichter bij de bronstkuilen te komen. Al hielden we een nette afstand tot de herten.

Een wat donkerder exemplaar zoals je ze op de Veluwe ook aan kan treffen. Bij ons vind je niet zoveel gespikkelde (bambie) exemplaren.

Ik wilde ook nog heel graag een hinde op de foto. Nou... een kalfje is ook wel leuk!

Al met al een mooie belevenis. Zo'n tocht van 3 uur is eigenlijk nog tekort, maar we moesten er helaas weer uit omdat de zon officieel al onder was gegaan. Ik ga graag nog een keer een hele dag struinen door dit gebied, lijkt me heerlijk. In ieder geval een aanrader voor mensen die eens wat anders willen dan een Veluws bos, lekker willen struinen, damherten willen zien die goed benaderbaar zijn en uiteraard ook de andere flora en fauna willen bekijken. Wij kwamen helaas geen vossen of vogels meer tegen...