Ook hoorden we van een beheerder dat er 2 herten met de geweien vast in het prikkeldraad zaten, waarvan een hert al dood was (een zesjarig hert) en het andere hert gedood moest worden (een elfjarig hert). Waarschijnlijk zijn ze in de strijd ongemerkt in het hekwerk verstrikt geraakt.
 |
| In het donker op weg naar het bos |
Het was nog erg donker toen we op pad gingen. Alhoewel, met een heldere lucht, een 'kwart' maan en veel sterren is er nog best veel te zien met een gewone verrekijker. Loop je echter onder de bomen, dan is het heel donker!
Al vrij snel hoorden we geweigekletter. Altijd een indrukwekkend geluid, maar zeker als het koud en donker is met een heldere maan en twinkelende sterren. Kippenvel. Verder niets te horen, geen geburl, alleen maar gekletter.
Helaas konden we de herten zelf niet zien, ze hadden ons waarschijnlijk opgemerkt en verdwenen. Iets verder op onze tocht weer wat bijzonders; een vallende ster. Nog nooit gezien en zeker bij zo'n heldere lucht was het prachtig te zien!
Zachtjes doorgelopen en steeds goed kijken door onze kijkers of we wat zagen.. Ja hoor, daar stondt midden op het land een geweidrager. Mogelijk 1 van de 2 die net daarvoor gevochten hadden. Onhoorbaar verdween ook deze weer.
 |
| zonsopkomst |
Al lopend naar een ander gebied gegaan, er waren daar de laatste dagen veel geweidragers gesignaleerd. Al snel zagen we een aantal hinden lopen, waarvan er 1 telkens waarschuwend 'blafte'. Één van ons kan dit geluid goed nadoen, dus dat ging heen en weer. Nadat we deze hinden een poos hadden geobserveerd konden we wat dichterbij komen en een lekker plekje zoeken in de houtwal. Want voor ons speelde zich een prachtig bronsttafereel af.....
 |
| In de verte een plaatshert in de schemering |
Aan het einde van de wei liepen 3 bronstroedels vlak bij elkaar met daaromheen nog een loslopend ouder hert en 2 spitsers. Wat prachtig! 2 van de 3 plaatsherten vlogen elkaar in de haren! Weer het kletterende geluid, maar met dit verschil; we konden het zien! Één van de twee was duidelijk de sterkste, nadat ze een poosje op de zelfde plaats de geweien dicht boven de grond tegen elkaar lieten kletteren, duwde de linkse de ander met een aardige snelheid achteruit. Die ging er dan ook snel een eindje vandoor. Verder niets geen geluiden, geen geburl, o.i.d. En wij maar klappertanden en 'vingers blazend' zitten genieten. Wat was het koud!
Ook de 2 spitsers werden later toen het wat lichter werd weggejaagd, het loslopende hert moest zich ook uit de voeten maken. De hinden werden vaak voortgedreven door de herten. Vanuit de bosrand klonk nog wat geburl.
Heel bijzonder vond ik dit schouwspel, want er liepen toch ongeveer 50 herten in 3 roedels op een relatief klein weiland bij elkaar! Toen het echt al goed licht was trokken alle herten over dezelfde wissel de dekking in en konden wij de dekking uit.. weer verder lopen.
Onze belevenissen waren nog niet afgelopen. We wisten ongeveer waar de herten heen zouden trekken dus liepen via bospaden dat gebied verder in. We liepen op een pad wat goed aan beide zijden begroeid was. Plotseling stak er heel rustig, ongeveer 40 meter voor ons, een prachtige geweidrager over. Alsof er niets aan de hand was. Wij doken gelijk op de grond en ik probeerde m'n camera goed in te stellen. Zulke kansen krijg je namelijk niet vaak. Toen het hert het pad over was, de greppel door, bleef het rustig staan, helaas net niet goed genoeg voor mijn foto, maar wel is het grote gewei goed te zien: (lijkt een 14 of 16-ender te zijn)
 |
| Imposante geweidrager verstopt zich |
 |
| Overstekend wild |
Aan het einde van onze wandeling liep er nog een reebokje en reegeit in een weiland, in de volle zon, te genieten van wat mals gras.
Een prachtige afsluiting van een bronstperiode! De komende weken even wat minder vaak naar het bos.... Eerst weer wat klussen thuis.... ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten